Στην Αγία Γραφή συναντούμε συχνά μια φαινομενική αντίφαση, που μπερδεύει πολλούς.
Σε κάποια σημεία της λέει σαφώς ότι κάποιοι «είδαν τον Θεό», ενώ σε άλλα, ότι «κανείς
δεν μπορεί να δει τον Θεό». Και καθώς θα εξετάζουμε το θέμα του «Αγγέλου Γιαχβέ»,
θα έχουμε την ευκαιρία να το εξηγήσουμε.
Ας ξεκινήσουμε από εκείνα που ο
Μωυσής, ο θεράπων του αληθινού Θεού, ο προφήτης του Ισραήλ, ο
μεσίτης της Παλαιάς Διαθήκης κατέγραψε στο Έξοδος 33/λγ: 20:
«ου δυνήση ιδείν το πρόσωπόν μου· ου
γαρ μη ίδη άνθρωπος το πρόσωπόν μου και ζήσεται».
Είναι πολύ σαφή τα λόγια εδώ του
Κυρίου, ότι κανείς δεν μπορεί να δει τον Θεό.
Όμοίως, ο Ιησούς Χριστός στο Κατά
Ιωάννη 1/α: 18 κατά το κείμενο λέγει: «Θεόν
ουδείς
εώρακεν
πώποτε»
(=Κανείς δεν έχει δει ποτέ τον Θεό). Εδώ είναι πολύ σαφής και αυτή η
διατύπωση. Αλλά και ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ Τιμοθεον 6/στ. 16
λέει: «ο μόνος έχων αθανασίαν, φως οικών απρόσιτον, ον είδεν ουδείς
ανθρώπων ουδέ ιδείν δύναται», (=δεν μπορεί κανείς να τον δει)
ω τιμή και κράτος αιώνιον· αμήν», (=στον οποίο ανήκουν η τιμή και το
κράτος, αμήν). Βλέπουμε ότι στις διατυπώσεις τους, όλοι οι άνθρωποι
του Θεού λένε : «τον Θεό δεν τον έχει δει και δεν μπορεί να τον δει
κανένας».
2. Η εμφάνιση του Θεού
στον Αβραάμ και στην Άγαρ
Όμως θα μπορούσε κανείς, ακούγοντας
τα λόγια του πρωτομάρτυρος Στεφάνου που βρίσκονται στις Πράξεις των
Αποστόλων καταγεγραμμένες (στο 7/ζ: 2), να υποστηρίξει ακριβώς το
αντίθετο. Εκεί απαντώντας στον αρχιερέα του κριτηρίου, ο Στέφανος
είπε τα εξής:
«άνδρες αδελφοί και πατέρες,
ακούσατε. Ο Θεός της δόξης ώφθη τω πατρί ημών Αβραάμ όντι εν
τη Μεσοποταμία, πριν ή κατοικήσαι αυτόν εν Χαρράν».
Εδώ λοιπόν καταρχήν, φαίνεται να
αντιφάσκει ο λόγος αυτός με τους προηγούμενους ότι ο Θεός της Δόξης
φάνηκε στον Αβραάμ, ότι ο Θεός παρουσιάστηκε και ο Αβραάμ είδε τον
Θεό της Δόξης.
Επίσης βλέπουμε και ένα άλλο
παράδειγμα, στο βιβλίο της Γενέσεως. Η Άγαρ, η δούλη του Αβραάμ,
φεύγει από το σπίτι του, και πορεύεται στην έρημο. Ας δούμε από την
Αγία Γραφή την αφήγηση:
Γένεσις 16/ιστ: 7-14:
«7 Εύρε δε αυτήν άγγελος Κυρίου επί της πηγής του ύδατος εν
τη ερήμω, επί της πηγής εν τη οδω Σουρ. 8 και είπεν αυτη ο
άγγελος Κυρίου. Άγαρ, παιδίσκη Σάρας, πόθεν έρχη και που πορεύη;
και είπεν· από προσώπου Σάρας της κυρίας μου εγώ αποδιδράσκω. 9 είπε
δε αυτη ο άγγελος Κυρίου· αποστράφηθι προς την κυρίαν σου και
ταπεινώθητι υπό τας χείρας αυτής».
Είναι σαφές, ότι της μιλάει ο
άγγελος του Κυρίου, «ο άγγελος του Γιαχβέ», κατά το Εβραϊκό κείμενο.
Ας δούμε όμως τη συνέχεια της αφήγησης, γιατί παρουσιάζει ξεχωριστό
ενδιαφέρον:
«10 και είπεν αυτη ο άγγελος
Κυρίου· πληθύνων πληθυνώ το σπέρμα σου, και ουκ αριθμηθήσεται
υπό του πλήθους. 11 και είπεν αυτη ο άγγελος Κυρίου·
ιδού, συ εν γαστρί έχεις και τέξη υιόν και καλέσεις το όνομα αυτού
Ισμαήλ, ότι επήκουσε Κύριος τη ταπεινώσει σου. 12 ούτος έσται
άγροικος άνθρωπος αι χείρες αυτού επί πάντας, και αι χείρες πάντων
επ’ αυτόν, και κατά πρόσωπον πάντων των αδελφών αυτού κατοικήσει. 13
και εκάλεσεν Άγαρ το όνομα Κυρίου («Γιαχβέ» κατά το
Εβραϊκό), του λαλούντος προς αυτήν: "Συ ο Θεός ο επιδών
με", (που με είδες), ότι είπε· και γαρ ενώπιον είδον
οφθέντα μοι. (είδα αυτόν που με είδε) 14 ένεκεν τούτου εκάλεσε το
φρέαρ Φρέαρ "ου ενώπιον είδον" («Του Ζώντος και Βλέποντος»
κατά το Εβραϊκό). ιδού ανά μέσον Κάδης και ανά μέσον Βαράδ».
Στη μια μας λέει το χωρίο ότι
πρόκειται για Άγγελο του Γιαχβέ, και στην άλλη λέει η Άγαρ: «Εγώ
είδα τον Γιαχβέ, Αυτόν που με είδε, που επέβλεψε σε μένα και
την κατάστασή μου», (γιατί ήταν κυνηγημένη), και φτάνει στο σημείο
να ονομάσει το φρέαρ εκεί, «Φρέαρ του Ζώντος και βλέποντος»,
υπονοώντας τον Γιαχβέ. Τι συμβαίνει εδώ πέρα; Είδε Άγγελο ή είδε
τον Γιαχβέ; Και είναι δυνατόν να είδε Άγγελο και να λέει ότι είδε
τον Γιαχβέ; Τι ήταν η εμπειρία της δηλαδή; Τι υπάρχει εδώ; Τι
συγκαλυμμένο κρύβεται πίσω από αυτήν την διατύπωση;
Θα πρέπει λοιπόν να μας μείνει από
αυτό το χωρίο που μόλις διαβάσαμε, πρώτον, το ότι
η Άγαρ είδε τον Κύριο, τον Κύριο της Δόξης,
τον Γιαχβέ, όπως αναφέρει το εβραϊκό κείμενο και μάλιστα, παράλληλα,
ότι αυτός ο Γιαχβέ αποκαλείται και Άγγελος Γιαχβέ, κάτι
για το οποίο θα μιλήσουμε στην συνέχεια.
3. Η εμφάνιση
του Θεού στον Ιακώβ
Ας δούμε όμως ακόμη άλλο ένα χωρίο,
από την Γένεση πάλι, κεφάλαιο 32/λβ: 30, όπου έχουμε άλλη μια
Θεοφάνεια, άλλη μια εμφάνιση του Γιαχβέ, αυτήν την φορά στον Ιακώβ.
Και εκεί στο στίχο 30 μας λέει το βιβλίο της Γενέσεως τα εξής: «Και
εκάλεσεν Ιακώβ το όνομα του τόπου εκείνου, «Είδος Θεού» (Εβραϊκά: «Φανουήλ»
= «πρόσωπον Θεού»)· είδον γαρ Θεόν πρόσωπον προς πρόσωπον,
και εσώθη μου η ψυχή» Είπε λοιπόν ο Ιακώβ ότι είδε τον Θεό πρόσωπον
προς πρόσωπον. Πώς συμβιβάζεται λοιπόν να διαβάζουμε στην Καινή
Διαθήκη ότι «Θεόν
ουδείς εώρακεν πώποτε»
(= ότι «κανείς δεν είδε ποτέ τον Θεό») και από την άλλη μεριά να μας
λέει ο Ιακώβ ότι είδε τον Θεό
πρόσωπον προς πρόσωπον;
4. Η εμφάνιση
του Θεού στον Μωυσή
Το ίδιο δε συμβαίνει και με τον
Μωυσή. Στο βιβλίο της Εξόδου 3/γ 2-4: "2 ώφθη δε αυτω άγγελος
Κυρίου εν πυρί φλογός εκ του βάτου, και ορά ότι ο βάτος καίεται
πυρί, ο δε βάτος ου κατεκαίετο. 3 είπε δε Μωυσής: «Παρελθών όψομαι
το όραμα το μέγα τούτο, ότι ου κατακαίεται ο βάτος». 4 ως δε είδε
Κύριος ότι προσάγει ιδείν, εκάλεσεν αυτόν ο Κύριος εκ του
βάτου λέγων: «Μωυσή, Μωυσή!» Ο δε είπε: «Τι εστι;»"
Μα, κατά το εδάφιο 2, στην βάτο ήταν
Άγγελος Γιαχβέ. Και στο εδάφιο 4 αναφέρει ο ο Γιαχβέ
εκ μέσου της βάτου, του φώναξε και του είπε: «Μωυσή, Μωυσή!» και ο
Μωυσής του απάντησε.
Και προσέξτε τι γράφει στο εδάφιο 6:
«και είπεν: Εγώ ειμι ο Θεός του πατρός σου, Θεός Αβραάμ και Θεός
Ισαάκ και Θεός Ιακώβ. Απέστρεψε δε Μωυσής το πρόσωπον αυτού·
ευλαβείτο γαρ κατεμβλέψαι ενώπιον του Θεού».
Είναι πολύ σημαντικό αυτό το σημείο.
Εδώ ο Μωυσής φοβάται να εμβλέψει εις τον Θεόν, διότι είχε την
πληροφορία ότι πρόκειται για τον Θεό εκ μέσου της βάτου, όχι για
απλό και κτιστό Άγγελο του Γιαχβέ, αλλά περί Τούτου του Θεού του
Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ!
5. Η εμφάνιση
του Θεού στον Γεδεών
Ας προχωρήσουμε με ένα ακόμα χωρίο,
αυτήν την φορά από το βιβλίο των Κριτών, όπου ο Κύριος, ο Γιαχβέ,
συνομιλεί, διαλέγεται και εμφανίζεται στον Γεδεών.
Διαβάζουμε από το βιβλίο των Κριτών,
κεφάλαιο 6/στ: 11-16:
«11 Και ήλθεν άγγελος Κυρίου
(«άγγελος Γιαχβέ» κατά το Εβραϊκό), και εκάθισεν υπό την τερέμινθον
την εν Εφραθά την Ιωάς πατρός του Εσδρί, και Γεδεών ο υιος αυτού
ραβδίζων σίτον εν ληνω εις εκφυγείν από προσώπου του Μαδιάμ. 12 και
ώφθη αυτω ο άγγελος Κυρίου («άγγελος Γιαχβέ» κατά το Εβραϊκό),
και είπε προς αυτόν: «Κύριος μετά σου, (=Ο Γιαχβέ μαζί σου),
ισχυρός των δυνάμεων». 13 και είπε προς αυτόν Γεδεών: «εν εμοί,
Κύριέ μου, (= «Γιαχβέ» κατά το Εβραϊκό), και ει έστι
Κύριος μεθ ‘ ημών, εις τι εύρεν ημάς τα κακά ταύτα; και που εστι
πάντα τα θαυμάσια αυτού, α διηγήσαντο ημίν οι πατέρες ημών λέγοντες,
μη ουχί εξ Αιγύπτου ανήγαγεν ημάς Κύριος; και νυν εξέρριψεν ημάς και
έδωκεν ημάς εν χειρί Μαδιάμ».
Προσέξτε, ότι
ο Γεδεών αποκαλεί τον Άγγελο: «Γιαχβέ», παρά
το ότι ο άγγελος μιλάει για τον «Γιαχβέ»!
Και συνεχίζει η αφήγηση στον στίχο
14: «και επέστρεψε προς αυτόν ο άγγελος Κυρίου (όχι «άγγελος Κυρίου»,
αλλά: «ο Γιαχβέ» κατά το Εβραϊκό), και είπε: «Πορεύου εν τη
ισχύϊ σου ταύτη και σώσεις τον Ισραήλ εκ χειρός Μαδιάμ· ιδού
εξαπέστειλά σε. 15 και είπε προς αυτόν Γεδεών: «εν εμοί,
Κύριέ μου, (=«Γιαχβέ» κατά το Εβραϊκό), εν τίνι
σώσω τον Ισραήλ; ιδού η χιλιάς μου ησθένησεν εν Μανασσή, και εγώ
ειμι μικρότερος εν οίκω του πατρός μου». 16 και είπε προς αυτόν ο
άγγελος Κυρίου (όχι «άγγελος Κυρίου», αλλά: «Γιαχβέ»
κατά το Εβραϊκό): Κύριος έσται μετά σου, και πατάξεις την Μαδιάμ
ωσεί άνδρα ένα».
Παρατηρούμε, ότι ο Γεδεών, δεν τον
αποκαλεί: «άγγελε του Κυρίου», αλλά τον αποκαλεί: «ΓΙΑΧΒΕ»! Μάλιστα
κατά το Εβραϊκό πρωτότυπο κείμενο, ενώ στην αρχή λέει ότι πρόκειται
για «άγγελο Κυρίου», μετά η ίδια η Αγία
Γραφή, τον αποκαλεί «Γιαχβέ», και όχι «άγγελο Κυρίου».
Παρατηρούμε, λοιπόν πάλι, ότι αφενός
ενώ συνομιλεί ο Ίδιος ο Γιαχβέ με τον Γεδεών και προφανώς, ο Γεδεών
βλέπει τον Γιαχβέ, ενώ παράλληλα παρατηρούμε ότι άλλοτε αποκαλείται
«Άγγελος Γιαχβέ» και άλλοτε «Γιαχβέ». Και εδώ προφανώς αυτό μπέρδεψε
τον μεταφραστή της μετάφρασης των Ο΄, και μετέτρεψε σε δύο σημεία το
«Γιαχβέ», που υπήρχε στο πρωτότυπο Εβραϊκό κείμενο, σε «άγγελο
Γιαχβέ», γιατί δεν μπορούσε να αντιληφθεί τι συμβαίνει!
Το εδάφιο 14 μάλιστα, είναι πολύ
σημαντικό διότι λέει: «Δεν σε στέλνω εγώ;»
Όχι: «δεν σε στέλνει ο Γιαχβέ;». Λέει: «εξαπέστειλά
σε». Έχοντας Αυτός πράγματι την εξουσία ως «ο»
Θεός του ουρανού και της γης, ως «ο» Θεός του Αβραάμ, του
Ισαάκ και του Ιακώβ πραγματικά να αποστέλλει, να καλεί και να
διατάσσει.
6. Η εμφάνιση
του Θεού στους γονείς του Σαμψών
Συνεχίζοντας το βιβλίο των Κριτών
στο 13/ιγ΄ κεφάλαιο, έχουμε την περίπτωση των γονέων του Σαμψών. Του
Μανωέ και της συζύγου του. Στην αφήγηση αυτή, αναφέρεται σαφώς
πολλές φορές σε πλήθος εδαφίων, ότι εμφανίσθηκε σε αυτούς «άγγελος
Γιαχβέ», δηλαδή «αγγελιοφόρος του Γιαχβέ». Όμως ας δούμε ένα μέρος
της αφήγησης.
Στον Μανωέ και στη σύζυγό του
εμφανίζεται ο Άγγελος του Γιαχβέ, σύμφωνα με το 16, και στο 17 λέγει:
«Και είπεν ο Μανωέ προς τον Άγγελο
του Γιαχβέ: "Ποιο είναι το όνομά σου για να σε δοξάζουμε;"». Και
στο 18 λέγει : «Ο Άγγελος του Γιαχβέ είπε προς αυτόν: "Γιατί
ρωτάς περί του ονόματός μου; Διότι είναι θαυμαστόν». Ας δούμε
όμως και τη συνέχεια:
«20 και εγένετο εν τω αναβήναι την
φλόγα επάνω του θυσιαστηρίου έως του ουρανού και ανέβη ο άγγελος
Κυρίου εν τη φλογί του θυσιαστηρίου, και Μανωέ και η γυνή αυτού
βλέποντες και έπεσαν επί πρόσωπον αυτών επί την γην. 21 και ου
προσέθηκεν έτι ο άγγελος Κυρίου οφθήναι προς Μανωέ και προς
την γυναίκα αυτού· τότε έγνω Μανωέ ότι
άγγελος Κυρίου ούτος. 22 και είπε Μανωέ προς την γυναίκα
αυτού· θανάτω αποθανούμεθα, ότι Θεόν
είδομεν».
Πώς γίνεται να λέει ότι εβόησε ότι
ήτο Άγγελος Γιαχβέ και όμως στη συνέχεια να λέγει ο ίδιος, αυτός ο
άνθρωπος ο πιστός του Θεού, να λέει: «Είδαμε τον Θεό και θα
πεθάνουμε»;
Είναι σαφές, ότι οι πιστοί άνθρωποι
του Θεού, εκείνοι που είχαν προχωρήσει στην αρετή εν τω νόμο του
Μωυσέως, γνώριζαν ακριβώς τον Αληθινό Θεό. Και την κατάλληλη στιγμή
λάμβαναν πληροφορία από Αυτόν ότι Αυτός ήταν μπροστά τους και σε
Αυτόν προσέπιπταν, Αυτόν προσκυνούσαν και για Αυτόν μιλούσαν,
μολονότι μπορεί να εμφανιζόταν ως Άγγελος Γιαχβέ. Γνώριζαν ότι
επρόκειτο περί του Ακτίστου.
Πριν όμως προχωρήσουμε, ας τονίσουμε
και πάλι ότι υπάρχει σαφής διάκρισις ανάμεσα στο Κτιστό και στο
Άκτιστο . Τονίζουμε επίσης και κάτι ακόμα, προς αποφυγή κάθε
παρεξηγήσεως, η οποία πολλές φορές εσκεμμένα δημιουργείται από
πολλούς αιρετικούς, ότι εδώ δεν αναφέρει ότι «είδαμε κάποιον Θεόν»,
δηλαδή Άγγελο, αλλά «τον Θεόν». Γιατί στο Εβραϊκό κείμενο,
υπάρχει εκεί το οριστικό άρθρο! Το ίδιο είδαμε, περί «ΤΟΥ ΘΕΟΥ»
και σε όλα τα προηγούμενα χωρία που εξετάσαμε. Υπάρχει το οριστικό
άρθρο που προσδιορίζει επακριβώς το τι είδαν. Είδαν τον Θεό, τον
Αληθινό Θεό του Ουρανού και της γης. Άλλωστε, οι πιστοί Ισραηλίτες,
δεν διανοούντο να θεωρήσουν «θεό» οποιονδήποτε άλλον!
7. Ο "Άγγελος
της Διαθήκης" στον Μαλαχία
Ας συνεχίσουμε από τον προφήτη
Μαλαχία αυτήν την φορά. Προχωρήσαμε από την Πεντάτευχο, στους Κριτές,
στους Προφήτες, και τώρα θα δούμε στο 3/γ’ κεφάλαιο του Μαλαχία στον
1ο στίχο.
Εκεί ο προφήτης Μαλαχίας καταγράφει
τα λόγια του Θεού, έτσι όπως του τα απεκάλυψε ο Ίδιος:
«1 ΙΔΟΥ εγώ εξαποστέλλω τον άγγελόν
μου, και επιβλέψεται οδόν προ προσώπου μου, και εξαίφνης ήξει εις
τον ναόν εαυτού Κύριος, («Γιαχβέ» κατά το Εβραϊκό), ον
υμείς ζητείτε, και ο άγγελος της διαθήκης, ον υμείς θέλετε·
ιδού έρχεται, λέγει Κύριος παντοκράτωρ».
Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό χωρίο,
το οποίο ίσως θα μας δοθεί η ευκαιρία και στο μέλλον να το
αναλύσουμε διεξοδικότερα. Εντούτοις ας σταθούμε προς το παρόν, και
στα πλαίσια της μελέτης που κάνουμε στο εξής σημείο:
Λέγει ότι: «ο Κύριος, τον
οποίο εσείς ζητάτε, δηλαδή ο Γιαχβέ
που περιμένετε, ξαφνικά θα έρθει εις τον Ναό Αυτού»,
και διευκρινίζει στη συνέχεια, ότι αυτός ο «Γιαχβέ»,
είναι «ο Άγγελος της Διαθήκης». Αναφέρεται λοιπόν ο
Γιαχβέ ως και ο Άγγελος της Διαθήκης, ο οποίος θα έλθει εις τον Ναόν!
Είναι ο ίδιος Άγγελος που τον
βλέπουμε να μιλεί με τον Μωυσή στην βάτο, ο οποίος είναι ο Θεός του
Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Εμφανίζεται ως Άγγελος, ως «αγγελιαφόρος»,
αλλά είναι Άκτιστο Ον, είναι Αυτός Ούτος ο
Γιαχβέ όπως είπαμε.
Αλλά ας κάνουμε ένα κύκλο πάλι στην
Παλαιά Διαθήκη. Ας γυρίσουμε πίσω στο βιβλίο της Γενέσεως 48/μη: 15
και 16, να δούμε τα λόγια με τα οποία ευλογεί ο Πατριάρχης Ιακώβ τα
παιδιά του, τη στιγμή που πλησιάζει το τέλος της ζωής του στη γη:
«15 και ευλόγησεν αυτούς και είπεν·
ο Θεός, ω ευηρέστησαν οι πατέρες μου ενώπιον αυτού, Αβραάμ και Ισαάκ,
ο Θεός ο τρέφων με εκ νεότητος έως της
ημέρας ταύτης, 16 ο άγγελος ο ρυόμενός με εκ πάντων των κακών
ευλογήσαι τα παιδία ταύτα, και επικληθήσεται εν αυτοίς το όνομά μου
και το όνομα των πατέρων μου Αβραάμ και Ισαάκ, και πληθυνθείησαν εις
πλήθος πολύ επί της γης.»
Εδώ ο Ιακώβ ταυτίζει απολύτως τον
Θεό των Πατέρων του, Αβραάμ και Ισαάκ, με τον Θεό που του φανερώθηκε
και με τον οποίο πάλεψε, με τον Άγγελο ο οποίος τον συντρόφευσε και
που τον ευλόγησε. Είναι
πολύ σαφές ότι οι δίκαιοι αυτοί, είχαν όραση του Παντοδυνάμου, τω
προσώπω Ακτίστου Αγγέλου που ήταν γνωστός σε όλους. Και
υπήρχε σε όλους του πιστούς δούλους του Θεού
η πληροφορία ότι ενώπιον τους βρισκόταν ο Γιαχβέ.
8. Ιησούς
Γιαχβέ: Ο άκτιστος Άγγελος της Διαθήκης
Αφού λοιπόν κάναμε αυτόν τον κύκλο
σε διάφορα χωρία περί του Θεού, που άλλοτε είναι αδύνατο κανείς να
Τον δει και άλλοτε εμφανίζεται ρητώς στους Αγίους της Παλαιάς
Διαθήκης, ας επιστρέψουμε στον προφήτη Μαλαχία για να διαπιστώσουμε
ποιος είναι Αυτός ο Γιαχβέ ή ο Άγγελος του Γιαχβέ που εμφανιζόταν
στους προφήτες και στους αγίους.
Διαβάζουμε λοιπόν πάλι, το: Μαλαχίας
3/γ: 1 κατά το Εβραϊκό κείμενο αυτή τη φορά:
«Ιδού εγώ αποστέλλω τον Άγγελόν μου,
και θέλει κατασκευάσει την οδόν έμπροσθεν μου».
Μιλά εδώ λοιπόν, για κάποιον Άγγελο
που θα κατασκευάσει, θα προετοιμάσει την Οδό του Κυρίου. Και
συνεχίζει:
«Και ο
Κύριος τον οποίο σεις ζητείτε, εξαίφνης θέλει ελθεί εις τον Ναόν
Αυτού, ναι ο Άγγελος της Διαθήκης, τον οποίο σεις θέλετε.
Ιδού, έρχεται! λέγει ο Κύριος των Δυνάμεων».
Έχουμε λοιπόν 2 Αγγέλους. Ο ένας
Άγγελος που αναφέρεται πρώτος, προετοιμάζει την Οδό του Κυρίου, που
αλλιώς αναφέρεται και ως Άγγελος της Διαθήκης, ο οποίος θα
επισκεφθεί τον Ναό Του και για τον οποίο, λέγει ο Μαλαχίας,
επιβεβαιώνει ο Κύριος των Δυνάμεων ότι έρχεται.
Ας δούμε το ίδιο χωρίο, πώς
αναφέρεται από τους Ευαγγελιστές στην Καινή Διαθήκη για να
διαπιστώσουμε τι ακριβώς εννοεί.
Διαβάζουμε από το κατά Ματθαίον
Ευαγγέλιο, 11/ια: 10 και 11. Εκεί ο Ιησούς Χριστός αναφέρεται στον
Ιωάννη τον Βαπτιστή και στην διακονία του:
«Ούτος γαρ εστι περί ου γέγραπται·
ιδού εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου προ προσώπου σου, ος κατασκευάσει
την οδόν σου έμπροσθέν σου. 11 αμήν λέγω υμίν, ουκ εγήγερται εν
γεννητοίς γυναικών μείζων Ιωάννου του βαπτιστού· ο δε μικρότερος εν
τη βασιλεία των ουρανών μείζων αυτού εστιν».
Ο Ιωάννης ο Βαπτιστής λοιπόν, μας
λέγει ο Κύριος, ότι είναι εκείνος, ο οποίος περιγράφεται από το
χωρίο του Μαλαχία ως «ο Άγγελος που θα κατασκεύαζε την οδό του
Κυρίου».
Ας το δούμε, όμως, πιο αναλυτικά
αυτό το χωρίο, από το Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο, όπου ο Ζαχαρίας εν
Πνεύματι Αγίω, αναφέρει για την διακονία του γιου του, του Ιωάννη.
Εκεί λέει τα εξής:
«Και συ, παιδίον, προφήτης υψίστου
κληθήση· προπορεύση γαρ προ προσώπου Κυρίου ετοιμάσαι οδούς αυτού»
(Λουκάς 1/α: 76).
Ο Ιωάννης ο Πρόδρομος λοιπόν, είναι
ο Αγγελιοφόρος, ο Διάκονος που ετοίμασε την οδό του Γιαχβέ. Ο
Ζαχαρίας, ο πατέρας του Ιωάννη, δεν γνωρίζει άλλον Κύριο, αλλά μόνο
τον Γιαχβέ. Να, λοιπόν, ποιος είναι ο Γιαχβέ που εμφανίζεται ως
άκτιστος Άγγελος στην Παλαιά Διαθήκη. Ο Ίδιος, εμφανίζεται στην
Καινή Διαθήκη ως ο ένσαρκος Ιησούς Χριστός, ο Κύριος ο οποίος
προσέλαβε την ανθρώπινη φύση πραγματικά για να την θεραπεύσει. Είναι
ο Σωτήρ και Κύριος.
Λοιπόν, το Πρόσωπο του Ιησού Χριστού
μας παρέχει τη μόνη λύση στο αίνιγμα των φαινομένων εμφανίσεων του
Θεού στην Παλαιά Διαθήκη, εν τω προσώπω αυτού του μυστηριώδους «Αγγέλου
της Διαθήκης». Αυτός ο Ιησούς Χριστός είναι που ονομάζεται
πράγματι Γιαχβέ. Γιατί όπως ο Πατέρας είναι «Γιαχβέ», έτσι
και ο
Υιός είναι επίσης «Γιαχβέ», πράγμα που το έχουμε δείξει και σε
πολλές άλλες μελέτες μας σε αυτή την ιστοσελίδα.
Αυτόν έβλεπαν σε όλη την ιστορία οι
άνθρωποι του Θεού, και είχαν συνείδηση, ότι είδαν τον Ίδιο τον
Γιαχβέ. Όχι όμως κατά τη Θεϊκή του φύση, αλλά εν τη υποστάσει του
Υιού και Λόγου Γιαχβέ, του Ιησού Χριστού, στην προανθρώπινη ύπαρξή
Του.
Τα λόγια της Αγίας Γραφής, ότι: «τον
Θεό δεν τον είδε ποτέ κανείς», και ότι: «όποιος δει τον Θεό δεν
μπορεί να ζήσει», αναφέρονται στην άκτιστη ΟΥΣΙΑ του Θεού. Όμως ο
Γιαχβέ Λόγος, ο άκτιστος «Άγγελος Γιαχβέ» Ιησούς Χριστός,
φανερωνόταν με διάφορες ορατές μορφές στους πιστούς, σε όλη την
ιστορία. Και τους έδινε διαβεβαίωση, ότι Αυτός που είδαν ήταν ο
Γιαχβέ. Και γι’ αυτό αυτοί φοβούνταν ότι θα πεθάνουν, επειδή «είδαν
τον Θεόν».
Τον
Θεό λοιπόν, κανείς δεν μπορεί να τον δει κατά την ουσία Του,
όμως μπορεί να τον δει στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του «Αγγελιαφόρου
της Διαθήκης».
Εκφωνητές: Μιχάλης Μαυροφοράκης και Αγάπιος Ματσαγκούρας +.
Απομαγνητοφώνηση: Β. Τ.
Διαμόρφωση άρθρου: Ν. Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου