Ο Σολομώντας και η βαβυλώνια αιχμαλωσία

Στην Παλαιά Διαθήκη έχει μείνει το όνομα του Σολομώντα ως σοφού βασιλιά, του οποίου η ηγεσία διαμόρφωσε σε μεγάλο μέρος την πορεία του ισραηλιτικού λαού μέσα στον χρόνο. Η ιστορία του Σολομώντα αναφέρεται στο Τρίτο βιβλίο των Βασιλειών.
Πριν πεθάνει ο Δαβίδ έχρισε βασιλιά τον γιο του, τον Σολομώντα, και τον συμβούλεψε να τηρεί τις εντολές του Θεού και να βαδίζει στον δρόμο Του. Μετά τον θάνατο του πατέρα του ο Σολομώντας ανακηρύχτηκε βασιλιάς του Ισραήλ. Μια μέρα ο Βασιλιάς Σολομώντας πρόσφερε πλούσια θυσία στο Θεό – χίλια ζώα –  κι Εκείνος του είπε: «Ζήτησέ μου ό,τι θέλεις». Κι ο Σολομώντας ζήτησε από τον Θεό σύνεση και σοφία, για να κυβερνήσει τον λαό του με δικαιοσύνη. Ο Θεός πολύ ευχαριστήθηκε από την απάντησή του και του χάρισε και σοφία αλλά και δόξα και πολλά πλούτη.
Ένα περιστατικό που δείχνει τη σοφία του Σολομώντα είναι το ακόλουθο: Μια μέρα ήρθαν στο παλάτι του δυο γυναίκες που ζούσαν στο ίδιο σπίτι. Και οι δυο διεκδικούσαν το ίδιο μωρό. Ισχυριζόταν καθεμιά ότι ήταν δικό της. «Τη νύχτα πέθανε ο γιος της γιατί έπεσε πάνω του αποκοιμισμένη και τον πλάκωσε. Τι έκανε τότε; Πήρε από δίπλα μου το γιο μου κι έφερε στο κρεβάτι μου το νεκρό μωρό της» είπε η μια. «Όχι, Κύριε, το μωρό είναι δικό μου», ισχυριζόταν η άλλη. Και πώς θα μπορούσε ο βασιλιάς να καταλάβει ποια λέει αλήθεια; Δίνει εντολή να κόψουν με σπαθί το μωρό στη μέση και να πάρει μισό η καθεμιά. Η πραγματική μάνα, όταν άκουσε την τρομερή διαταγή, έπεσε στα γόνατα και παρακάλεσε με δάκρυα τον Σολομώντα να δώσει το παιδί στην άλλη, μόνο να μην του κάνει κακό. Ενώ η άλλη που το διεκδικούσε, χωρίς να είναι δικό της, στεκόταν αδιάφορη. Από την αντίδρασή τους ο βασιλιάς κατάλαβε ποια ήταν η αληθινή μητέρα κι έδωσε εντολή να δοθεί το παιδί σ’ αυτήν. Όλος ο λαός θαύμασε την κρίση και τη σοφία του. Η σοφία του έγινε γνωστή σ’ όλο τον κόσμο κι έρχονταν ξένοι βασιλιάδες κι άρχοντες να τον γνωρίσουν και να τον τιμήσουν.
Έγραψε και πολλά βιβλία που μάλιστα θεωρούνται θεόπνευστα και περιλαμβάνονται στην Παλαιά Διαθήκη, όπως τις Παροιμίες, τον Εκκλησιαστή, το Άσμα Ασμάτων και τη Σοφία Σολομώντος.
Επίσης ο Σολομώντας έκανε πολλά έργα πολιτισμού, προστάτεψε το εμπόριο, τη ναυτιλία και τις τέχνες. Έκανε την πατρίδα του ξακουστή και μεγάλη. Το πιο καταπληκτικό έργο του Σολομώντα ήταν ο Ναός του Θεού, που έμεινε στην ιστορία με το όνομά του. Αυτόν τον Ναό ήθελε να τον χτίσει ο πατέρας του, ο Δαβίδ, αλλά δεν πρόλαβε. Ο Σολομώντας όμως καταπιάστηκε πολύ αποφασιστικά με την κατασκευή του. Εκατόν πενήντα χιλιάδες τεχνίτες δούλεψαν για οχτώ χρόνια. Χτίστηκε πάνω στο ύψωμα Σιών και είχε δύο μέρη: τα Άγια των Αγίων και το Άγιον. Μέσα στα Άγια των Αγίων τοποθετήθηκε η Κιβωτός της Διαθήκης με τις πλάκες του Νόμου και το ραβδί του Ααρών, που με θαύμα είχε βλαστήσει. Στο Άγιον ήταν το θυσιαστήριο του θυμιάματος, η επτάφωτη λυχνία και η τράπεζα των άρτων. Χρυσάφι, ασήμι και πολύτιμοι λίθοι στόλισαν εκείνον τον τεράστιο Ναό του Θεού, που άλλος όμοιός του δεν είχε χτιστεί μέχρι τότε. Τα εγκαίνιά του έγιναν με μεγαλοπρέπεια και πολλές θυσίες και τελετές. Μάλιστα, την ώρα που έμπαινε στον ναό η Κιβωτός της Διαθήκης, ένα σύννεφο απλώθηκε παντού, για να φανερώσει την παρουσία του Θεού. Πρώτος ο βασιλιάς μπήκε στον Ναό, προσκύνησε και προσευχήθηκε κι ευχαρίστησε τον Θεό που τον αξίωσε να δημιουργήσει αυτό το αριστούργημα.  Ο Ναός έγινε για τους Ισραηλίτες ο μοναδικός τόπος λατρείας του Θεού. Απ’ όλα τα μέρη του κόσμου, όπου κι αν βρίσκονταν, έρχονταν εδώ να προσφέρουν τις θυσίες τους και να γιορτάσουν όλες τις γιορτές τους, π.χ. το Πάσχα, τη Σκηνοπηγία, την Πεντηκοστή και άλλες.
Σαράντα χρόνια βασίλεψε ο Σολομώντας και πέθανε σε ηλικία εβδομήντα χρονών. Μετά τον θάνατό του το βασίλειο διαιρέθηκε στα δύο, στο Βασίλειο του Ιούδα και το Βασίλειο του Ισραήλ. Και στα δύο βασίλεια ο λαός και οι άρχοντες απομακρύνθηκαν από τον δρόμο του Θεού, άρχισαν να πιστεύουν σε ψεύτικους θεούς και να προσκυνούν είδωλα. Η τιμωρία ήρθε σκληρή. Το Βασίλειο του Ισραήλ καταστράφηκε από τους Ασσύριους. Και το Βασίλειο του Ιούδα είχε άσχημη πορεία. Το 586 π.Χ. ο Βασιλιάς των Βαβυλωνίων, ο Ναβουχοδονόσορας, κατέλαβε την Ιερουσαλήμ, άρπαξε τα πολύτιμα σκεύη του Ναού, έσφαξε πολλούς Ιουδαίους και πολλούς αιχμαλώτισε. Αυτή είναι  «η βαβυλώνια αιχμαλωσία ή μετοικεσία Βαβυλώνας».