13 Σεπτέμβριος 2012 Τελευταία Ενημέρωση στις 13 Σεπτέμβριος 2012
Ο Σταυρός στην Παλαιά Διαθήκη
1. Η Σταυροειδής ευλογία τού Ιακώβ
Όταν ο Ιακώβ ευλόγησε τα παιδιά τού Ιωσήφ, τον Εφραϊμ και τον Μανασσή, τα ευλόγησε έχοντας τα χέρια του σταυροειδώς στα κεφάλια τους. Έτσι, εξεικόνισε την ευλογία που θα λάβαιναν δια τού Σταυρού τού Κυρίου οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί, που προτυπώθηκαν από το Μανασσή και τον Ευφραϊμ αντίστοιχα, καθώς οι Ιουδαίοι ευλογήθηκαν, αλλά οι εθνικοί ευλογήθηκαν περισσότερο, πράγμα που συμβολίζεται από το δεξί χέρι τού Ιακώβ. Ας το διαβάσουμε:
Γένεσις 48/μη΄ 13 - 15: "Λαβών δε Ιωσήφ τους δύο υιούς αυτού, τον τε Εφραϊμ εν τη δεξιά, εξ αριστερών δε Ισραήλ, τον δε Μανασσή εξ αριστερών, εκ δεξιών δε Ισραήλ, ήγγισεν αυτούς αυτώ. Εκτείνας δε Ισραήλ την χείρα την δεξιάν επέβαλεν επί την κεφαλήν Εφραϊμ, (ούτος δε ήν ο νεώτερος), και την αριστεράν επί την κεφαλήν Μανασσή, εναλλάξ τας χείρας, και ευλόγησεν αυτούς"
Σίγουρα δεν είναι τυχαίο το ότι η Αγία Γραφή αναφέρει με τόσες λεπτομέρειες το περιστατικό αυτό τής διασταυρώσεως τών χεριών τού Ιακώβ για ευλογία! Η Αγία Γραφή δεν αναφέρει τίποτα τυχαία!
2. Η διάβασις τής Ερυθράς Θαλάσσης
Ενώ το προηγούμενο παράδειγμα έδειξε την ευλογία δια τού Σταυρού, αυτό δείχνει τη σωτηρία και τη δύναμη τού Σταυρού.
Όταν οι Αιγύπτιοι ακολούθησαν τους Εβραίους μετά την έξοδό τους από την Αίγυπτο, ο Θεός διέταξε το Μωυσή να χτυπήσει με το ραβδί του την Ερυθρά Θάλασσα. Δεν του είπε όμως απλά να τη χτυπήσει, αλλά του είπε και με ποια κίνηση έπρεπε να γίνει αυτό.
Ας διαβάσουμε τα εδάφια Έξοδος 14/ιδ΄ 16,21: "...έπαρον τη ράβδω σου και έκτεινον την χείρά σου επί την θάλασσαν και ΡΗΞΟΝ αυτήν, και εισελθέτωσαν οι υιοί Ισραήλ εις μέσον τής θαλάσσης κατά το ξηρόν... Εξέτεινε δε Μωυσής την χείρα επί την θάλασσαν, και υπήγαγε Κύριος την θάλασσαν εν ανέμω νότω βιαίω όλην την νύκτα και εποίησε την θάλασσαν ξηράν, και εσχίσθει το ύδωρ".
Ο Θεός λοιπόν, τού ζήτησε να "ρήξει", δηλαδή να "χωρίσει" την θάλασσαν. Αυτό γίνεται μόνο με έναν τρόπο, κινώντας το ραβδί κάθετα προς τη θάλασσα.
Όταν λοιπόν ο λαός πέρασε, και οι Αιγύπτιοι ακολούθησαν τους Ισραηλίτες μέσα στην αποξηραμένη θάλασσα, ο Θεός διέταξε την επόμενη κίνηση τού Μωυσή, που περιγράφεται στο Έξοδος 14/ιδ΄ 26 - 28: "Είπε δε Κύριος προς Μωυσήν: Έκτεινον την χείρά σου επί την θάλασσαν, και ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΗΤΩ το ύδωρ , και επικαλυψάτω τους Αυγυπτίους επί τε τα άρματα και τους αναβάτας. Εξέτεινε δε Μωυσής την χείρα επί την θάλασσαν, και αποκατέστη το ύδωρ προς ημέραν επί χώρας. Οι δε Αιγύπτιοι έφυγον από το ύδωρ, και εξετίναξε Κύριος τους Αυγυπτίους μέσον τής θαλάσσης... και ου κατελήφθει εξ' αυτών ουδέ εις".
Ενώ λοιπόν ο Μωυσής στην προηγούμενη κίνησή του "έσχισε" το νερό, εδώ κάνει το αντίθετο. Το "αποκαθιστά". Και ενώ η προηγούμενη κίνηση ήταν κάθετη προς τη θάλασσα, εδώ πλέον είναι παράλληλη, καθώς η κίνηση αποκατάστασης, έχει φορά, από τη μία μεριά τού νερού που είχε ανοιχθεί, ως την άλλη.
Οι δύο αυτές κινήσεις του λοιπόν, είναι κάθετες μεταξύ τους, και σχηματίζουν σταυρό! Για μία φορά ακόμα, ο Σταυρός προτυπώνεται, ως σύμβολο απελευθέρωσης, και νίκης κατά τών δυνάμεων τού εχθρού.
3. Η νίκη κατά τών Αμαληκιτών
Μόλις οι Ισραηλίτες πέρασαν την Ερυθρά Θάλασσα, τους περίμενε μία άλλη δοκιμασία: Τα στρατεύματα τού Αμαλήκ. Ακολουθεί η αφήγηση:
Έξοδος 17/ιζ΄ 10 - 13: "Και εξελθών (ο Ιησούς τού Ναυή) παρετάξατο τω Αμαλήκ. Και Μωυσής και Ααρών και Ώρ ανέβησαν επί την κορυφήν τού βουνού. Και εγένετο όταν επήρε Μωυσής τας χείρας, κατίσχυεν Ισραήλ, όταν δε καθήκε τας χείρας, κατίσχυεν Αμαλήκ. Αι δε χείρες Μωυσή βαρείαι, και λαβόντες λίθον υπέθηκαν υπ' αυτόν, και εκάθητο υπ' αυτού και Ααρών και Ώρ εστήριζον τας χείρας αυτού, εντεύθεν εις, και εντεύθεν εις. Και εγένοντο αι χείρες Μωυσή εστηριγμέναι έως δυσμών ηλίου. Και ετρέψατο Ιησούς τον Αμαλήκ και πάντα τον λαόν αυτού εν φόνω μαχαίρας".
Ας δούμε λοιπόν τι συμβόλισαν όλα αυτά, ώστε ο Θεός να τα κάνει να συμβούν:
Όπως οι Ισραηλίτες εξήλθαν από το νερό τής Ερυθράς Θαλάσσης, και χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν τα στρατεύματα τού Αμαλήκ, έτσι και οι Χριστιανοί, μόλις βγαίνουν από το νερό τού βαπτίσματος, έρχονται αντιμέτωποι με τα στρατεύματα τών δαιμόνων. Και όπως ο Ιησούς τού Ναυή και οι Ισραηλίτες νίκησαν με το σημείο τού Σταυρού που σχημάτιζε ο Μωυσής με τα χέρια του, έτσι και οι Χριστιανοί νικούν με το Σταυρό τού Κυρίου Ιησού Χριστού, αρκεί να μείνουν πιστοί στο Σταυρό ως το τέλος, ως τη δύση τής ζωής τους, όπως ο Μωυσής σχημάτιζε Σταυρό ως τη δύση τού ηλίου.
Είναι επίσης σημαντικό, το ότι από τη μία μεριά ο Ααρών και από την άλλη μεριά ο Ωρ, στήριζαν τα χέρια τού Μωυσή, θυμίζοντας με τα αρχικά τού ονόματός τους, (Α και Ω), πως αυτός που θα ήταν πάνω στο Σταυρό, ήταν "το Α και το Ω, η αρχή και το τέλος", ο Ιησούς Χριστός. (Αποκάλυψις 22/κβ΄ 12,13).
4. Η πορεία τού Ισραήλ στην έρημο
Καθώς ο Ισραήλ πορευόταν στην έρημο, ο Θεός διέταξε λεπτομερώς το πώς θα βάδιζαν οι 13 φυλές. (Ο Ιωσήφ είχε δύο φυλές: τού Μανασσή, και τού Ευφραϊμ). Τους είπε λοιπόν, πως η Σκηνή τού Μαρτυρίου θα ήταν στη μέση, περιβαλόμενη από τις τέσσερεις πλευρές από τη φυλή τού Λευί. Και τέλος, οι υπόλοιπες 12 φυλές, θα βάδιζαν ανά τρεις, σε κάθε πλευρά, σχηματίζοντας ΣΤΑΥΡΟ. Έτσι, τονιζόταν η προστασία τού Σταυρού, και η υπ' αυτόν πορεία τής Εκκλησίας.
Αριθμοί 2/β΄ 1 - 34: "3. Και οι παρεμβάλλοντες πρώτοι κατά Ανατολάς... 10. Τάγμα παρεμβολής Ρουβήν προς Λίβα (Νότον)... 18. Τάγμα παρεμβολής Εφραϊμ παρά θάλασσαν (Δυσμάς)... 25. Τάγμα παρεμβολής Δαν προς Βορράν..."
5. Νοητός Σταυρός
Στους Ψαλμούς, υπάρχει ένα εδάφιο, που διαγράφει τη λειτουργία τού Σταυρού:
Ψαλμός 102/ρβ΄ 11-12: Ο΄, ή 103/ργ΄ Μασοριτικό: "Κατά το ύψος τού ουρανού από τής γης εκραταίωσε Κύριος το έλεος αυτού επί τους φοβουμένους Αυτόν. Καθ' όσον απέχουσιν ανατολαί από δυσμών εμάκρυνεν αφ' ημών τας ανομίας ημών".
Η κατακόρυφη γραμμή μεταξύ ουρανού και γης, και η οριζόντια από την Ανατολή ως τη Δύση, σχηματίζει ένα νοητό Σταυρό, δια τού οποίου ο Κύριος με τη θυσία του, έφερε έλεος και συγχώρηση τών αμαρτιών τών πιστών.
Ομοίως, έχουμε στον Ιώβ μία παρόμοια νοητή εικόνα. Εκεί ο Ιώβ λέει για το Θεό: "Διότι δεν είναι άνθρωπος ως εγώ δια να αποκριθώ προς αυτόν, και να έλθωμεν εις κρίσιν ομού. Δεν υπάρχει μεσίτης μεταξύ ημών, δια να βάλει την χείρα αυτού επ' αμφοτέρους ημάς" (Ιωβ 9/θ΄ 32,33).
Τα λόγια αυτά, είναι προφητικά, για τη σταυρική θυσία τού Ιησού Χριστού. Εδώ ο Ιώβ, παρατηρεί με παράπονο, πως δεν μπορεί να συμφιλιωθεί με το Θεό, επειδή "δεν υπάρχει μεσίτης ικανός να τους συμφιλιώσει. Δεν υπάρχει κάποιος που να μπορεί να βάλει το χέρι στον καθένα τους", (ένα στον ώμο τού Ιώβ και ένα στου Θεού), και να τους ενώσει.
Τα λόγια αυτά είναι προφητικά, επειδή ο μεσίτης, αν και δεν υπήρχε τότε, γεννήθηκε πολλούς αιώνες μετά και ήταν ο Ιησούς Χριστός. Αυτός ήταν και Θεός και άνθρωπος, και έτσι μπόρεσε να ενώσει το Θεό με τον άνθρωπο στο πρόσωπό του, και να τους συμφιλιώσει. Μπορούσε να απλώσει τα δύο χέρια του στο σταυρό συμβολικά, σαν να τα ακουμπούσε ένα στον ώμο τού Θεού και ένα στου ανθρώπου, και να τους κάνει φίλους.
6. Ο Σταυρός τού Αγίου Χρίσματος
Στο Ιεζεκιήλ 9/θ΄ 1-5, αναφέρεται μία προφητική όραση που είδε ο Ιεζεκιήλ περί τών Ισραηλιτών που θα πιστέψουν στον Ιησού Χριστό λίγο πριν από το τέλος. Ας δούμε μερικά αποσπάσματα από αυτή την όραση:
Ιεζεκιήλ 9/θ΄ 1-5: " 2. Και ιδού, έξ άνδρες ήρχοντο από τής οδού τής υψηλοτέρας πύλης τής βλεπούσης προς Βορράν, έκαστος έχων εν τη χειρί αυτού όπλον κατασυντριμμού. Και εν τω μέσω αυτών, είς άνθρωπος ενδεδυμένος λινά, με γραμματέως καλαμάριον εν τη οσφύι αυτού. Και εισελθόντες εστάθησαν πλησίον τού χαλκίνου θυσιαστηρίου. ... 4. Και είπε Κύριος προς αυτόν: "Δίελθε δια τής πόλεως, δια τής Ιερουσαλήμ, και κάμε σημείον (Εβραϊκά: "ΤΑΒ" ή +) επί τών μετώπων τών ανδρών, τών στεναζόντων και βοώντων δια πάντα τα βδελύγματα τα γινόμενα εν μέσω αυτής". (Τής Ιερουσαλήμ). 5. Προς δε τους άλλους είπεν (ακούοντος εμού): "Διέλθετε κατόπιν αυτού δια τής πόλεως, και πατάξατε. Και ας μη φεισθή ο οφθαλμός σας... 6. ...φονεύσατε μέχρις εξαλείψεως. Εις πάντα όμως άνθρωπον εφ' ου (πάνω στον οποίο) είναι το σημείον, μη πλησιάσητε"".
Το Εβραϊκό κείμενο, αντί για τη λέξη: "σημείο", λέει: "Ταβ". Αυτό, είναι το τελευταίο γράμμα τής αρχαίας Εβραϊκής αλφαβήτου, και είχε αρχικά το σχήμα τού σταυρού. (+ ή Τ ή Χ). Ήταν το απλούστερο γράμμα τής αλφαβήτου, και χρησιμοποιείτο ως κοινό σημάδι, ως σφραγίδα, και ως υπογραφή τών αγραμμάτων.
Σταυρός όμως είναι και το σφράγισμα που δίνεται στους Χριστιανούς κατά το Χρίσμα, ως "Σφραγίς Πνεύματος Αγίου". Προφητικά λοιπόν, εδώ παριστάνεται η προστασία που θα παρείχε στο μέλλον ο Σταυρός στους Χριστιανούς, μετά το μυστήριο τού Χρίσματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου