Ἐπίλογος

Τὸν ἐπίλογον τοῦ βιβλίου μας θὰ τὸν γράψη καὶ πάλιν ὁ σοφὸς Σειρὰχ μὲ μίαν προτροπήν του πρὸς ἐμᾶς καὶ μὲ μίαν περίληψιν προσευχῆς τοῦ πρὸς τὸν Θεόν. Ἡ πατρική του προτροπὴ εἶναι:
«Ἐμοῦ τοῦ πατρὸς ἀκούσατε, τέκνα, καὶ οὕτως ποιήσατε. ἵνα σωθῆτε» (γ´, 1).
Προκειμένου, μᾶς λέγει, νὰ κατακτήσετε τὴν σωτηρίαν σας, ἀκοῦστε καὶ πράξετε ὅσα ἤδη σᾶς εἶπα.

Ἀλλὰ καὶ πρὸς τὸν Κύριον προσευχηθῆτε ὡς ἀκολούθως μαζί μου:
«Ἐξομολογήσομαί σοι, Κύριε βασιλεῦ, καὶ αἰνέσω σε Θεὸv τὸν Σωτῆρα μου, ἐξομολογοῦμαι τῷ ὀνόματί σου, ὅτι σκεπαστὴς καὶ βοηθὸς ἐγένου μοι... Αἰνέσω τὸ Ὄνομά σου ἐνδελεχῶς καὶ ὑμνήσω ἐν ἐξομολογήσει... Ἔσωσας γὰρ με ἐξ ἀπωλείας καὶ ἐξείλου με ἐκ καιροῦ πονηροῦ. Διὰ τοῦτο ἐξομολογήσομαι καὶ αἰνέσω σε καὶ εὐλογήσω τῷ ὀνόματι Κυρίου» (να´, 1-2, 11-12).
Θέλω λοιπὸν καὶ ἐγώ, Κύριε καὶ Βασιλέα μου, νὰ δοξολογήσω καὶ αἰνέσω Ἐσένα, τὸν Θεὸν καὶ Σωτῆρα μου, καὶ νὰ ὑμνήσω τὸ Ὄνομά σου. Διότι μοῦ ἔγινες σκεπαστὴς καὶ βοηθός. Θὰ αἰνῶ συνεχῶς τὸ Ὄνομά σου καὶ θὰ Σὲ δοξολογῶ μὲ εὐγνωμοσύνην. Διότι μὲ ἔσωσες ἀπὸ τὴν καταστροφὴν καὶ σὲ περιόδους πειρασμῶν καὶ κινδύνων μὲ ἐγλύτωσες. Δι᾿ ὅλες σου αὐτὲς τὶς εὐεργεσίες θὰ σὲ δοξολογῶ καὶ θὰ σὲ ὑμνῶ καὶ θὰ εὐλογῶ τὸ Ὄνομά σου. Κύριε. Ἀμήν.