ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ

Η μεν Παλαιά Διαθήκη προφητεύει για την έλευση του Μεσσία και προετοιμάζει τον κόσμο για την υποδοχή Του, η δε Καινή Διαθήκη μας λέει για την εκπλήρωση των προφητειών της Παλαιάς Διαθήκης.

Καταρχήν, όταν λέμε Παλαιά Διαθήκη σημαίνει ότι υπάρχει και

κάποια Καινή Διαθήκη, και όταν μιλάμε για Καινή Διαθήκη, υπάρχει και κάποια Παλαιά. Η Παλαιά Διαθήκη περιέχει την πρώτη αποκάλυψη που έδωσε ο Θεός στους ανθρώπους. Είναι η βάση της Καινής Διαθήκης. Η Καινή Διαθήκη είναι η συνέχεια της Παλαιάς.

Ο ίδιος ο Θεός συνάπτει την Παλαιά και Καινή Διαθήκη και ο ίδιος Θεός κηρύττεται και στην Παλαιά και στην Καινή Διαθήκη. Βέβαια υπάρχει η αντίληψη ότι στην Παλαιά κυριαρχεί η Δικαιοσύνη του Θεού ενώ στην Καινή η Αγάπη Του. Αν δούμε όμως την εικόνα του Χριστού, στο αριστερό χέρι κρατάει το Ευαγγέλιο και το δεξί είναι σε στάση ευλογίας. Δηλαδή αυτό μας δείχνει ότι συνυπάρχουν στον Θεό και η Δικαιοσύνη και η Αγάπη.

             

               ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΤΑΙ Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ ΣΗΜΕΡΑ?

Η Παλαιά Διαθήκη σαφώς και χρησιμοποιείται σήμερα. Ακόμη και στο Σύμβολο της Πίστεως χρησιμοποιείται η Παλαιά Διαθήκη όπως : <<Πιστεύω εις έναν Θεό Πατέρα Παντοκράτορα ποιητήν ουρανού και γης ορατών τε πάντων και αοράτων>>, <<…Κατά τας Γραφας>>, <<Και εις το Πνεύμα … το λαλήσαν δια των προφητών>>.

Ακόμη και τη Μεγάλη Βδομάδα διαβάζουμε Ψαλμούς και Προφητείες.

Η Παλαιά Διαθήκη είναι Λόγος του Θεού.

Ο Ι.Χρυσόστομος λέει :<< Προέλαβεν την Καινή η Παλαιά και ηρμήνευσεν την Παλαιά η Καινή>>. Και επίσης :<<Η Καινή Διαθήκη κρύβεται στην Παλαιά και η Παλαιά ανοίγεται στην Καινή Διαθήκη>>.

Ποια είναι η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας για την Παλαιά Διαθήκη?

Η θέση που έχει η Ορθόδοξη Εκκλησία για την Παλαιά Διαθήκη είναι θέση που κατέχει από την εποχή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, από την εποχή των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας.

Η Εκκλησία μας στηρίζεται στη διδασκαλία των Προφητών(Παλαιά Διαθήκη) και Αποστόλων( Καινή Διαθήκη). <<Οι προφήται ως είδον, οι Απόστολοι ως διδαξαν… Ουτω φρονούμεν ουτω λαλούμεν>>. Με την Παλαιά Διαθήκη είναι ζυμωμένη όλη η λατρεία μας και αυτή η εικονογραφία μας.

                  Πως πρέπει να ερμηνεύεται η Παλαιά Διαθήκη?

Πρέπει να ερμηνεύεται θεολογικά και όχι ιστορικά ή ηθικολογικά. Η Παλαιά Διαθήκη πρέπει να ερμηνεύεται θεολογικά και πιο συγκεκριμένα  χριστολογικά και όχι να τη θεωρούμε απλά ως ένα βιβλίο που περιέχει την ιστορία του εβραϊκού λαού ή που περιέχει διηγήσεις για ηθική διδασκαλία.

                        Χριστιανοί: Ιουδαϊκή αίρεση?

Αν ήμασταν Ιουδαϊκή αίρεση θα έπρεπε πρώτα από όλα να γιορτάζουμε το Πάσχα των Εβραίων, δηλαδή τη διάβαση της Ερυθράς Θαλάσσης. Επίσης θα έπρεπε να γιορτάζουμε την Σκηνοπηγία, το Ιωβηλαίο έτος, την Πεντηκοστή των Εβραίων κ.α και να κάνουμε και περιτομή.

                           Πολεμική της Παλαιάς Διαθήκης 

Η πολεμική της Παλαιάς Διαθήκης υπήρχε από παλιά (Γνωστικούς, Μανιχαίους, Γερμανούς Χριστιανούς). Στοιχεία γνωστικά, μανιχαϊκά και ναζιστικά έχουν όλοι οι Νεοεποχίτες. Αυτοί θέλοντας να προτείνουν ένα νέο μοντέλο παγκοσμιοποίησης οφείλουν να φέρουν ένα νέο μοντέλο πανθρησκείας. Αυτή η πανθρησκεία δέχεται όλους τους Θεούς, όλες τις δοξασίες, όλες τις πίστεις. Όταν λοιπόν η Εκκλησία διεκδικεί τη μονοθεϊα, την αλήθεια και την ορθοδοξία, αυτό πρέπει να εκλείψει. Οι Νεοεποχίτες άρχισαν χτυπώντας την ΠΔ, αργότερα θα χτυπήσουν τη ΚΔ, αργότερα τον ίδιο τον Χριστό και συνεπώς θέλουν να διαλύσουν αυτή την ευλογημένη Ελληνορθόδοξη Παράδοση.

 Έτσι, ο Ι. Χρυσόστομος αναφέρει ότι υπήρχαν αιρετικοί οι οποίοι ύβριζαν την ΠΔ και έλεγαν για αυτήν ότι προέρχεται … εκ του Διαβόλου. Αιρέσεις με πλατωνική επίδραση πολέμησαν την ΠΔ με πάθος. Ακόμη και Προτεστάντες θεολόγοι, αξίωσαν να αποβληθεί η ΠΔ από τον Χριστιανικό κανόνα της Αγ. Γραφής.  Ο Χίτλερ το 1933 πολεμώντας τον Ιουδαϊσμό πολέμησε και την ΠΔ νομίζοντας αυτή ως Ιουδαϊκό βιβλίο.

Για ποιους κυρίως λόγους απορρίπτεται η Παλαιά Διαθήκη?

–         Επειδή δεν βλέπουμε σε αυτήν τις θεοφάνειες του Χριστού.

Η ΚΔ δεν απορρίπτεται γιατί έχει την παρουσία του Ι. Χριστού. Όμως και η ΠΔ έχει θεοπτίες του Ι. Χριστού. Η ΠΔ είναι βιβλίο δράσεως του Ι. Χριστού πριν ακόμη σαρκωθεί. Η ΠΔ μιλάει για τον άσαρκο Υιό του Θεού ενώ η ΚΔ για τον σεσαρκωμένο. Στην ΠΔ ο Ι. Χριστός αναφέρεται ως << Ο Άγγελος του Κυρίου>> , << Μεγάλης βουλής Άγγελος>> , <<ο Άγγελος της Διαθήκης>> κ.α

Υπάρχουν και χωρία στα τα οποία μιλάνε για τον Άσαρκο Λόγο του Θεού( Ι. Χριστός) όπως: Γεν. 22,11-12, Γεν. 31,11, Εξ. 3,2-6, Ιησούς του Ναυή.5,13-15, Κριτ. 2,1-5.

Ο Ι. Χρυσόστομος λέει: << και προ της παρουσίας της ενσάρκου πάντα αυτός(ο Χριστός) ωκονόμει και πάντα αυτός έπραττε, νομοθετών, προνοών, κηδόμενος, ευεργετών>>.

–Επειδή έχει τάχα σκανδαλώδεις διηγήσεις(Γεν.12,10-20, Γεν. 20, 1-18, και 26.1-14, Γεν. 19.30-38, Γεν. 35,21, Γεν. 19,1, Γεν. 38,1-30) και παρουσιάζει τον Θεό ως αυστηρό δήθεν και πολεμοχαρή.

Λένε ότι η ΠΔ είναι γεμάτη πολέμους και φόνους και παριστάνεται ο Θεός ως να διατάσσει τους πολέμους αυτούς. Λένε ότι η ΠΔ έχει στενότητα αντιλήψεων γιατί με τις πολλές τις εντολές και τις απειλές περί τιμωριών σε περίπτωση παραβάσεων και τις πλύσεις και καθάρσεις που διατάσσει για αποκατάσταση, δημιουργεί θρησκευτικές φοβίες και τρόμους. Και γιατί ο Θεός θέλει θυσίες? (Εξ. Και Λευιτ.)

Όμως η ΠΔ παραλαμβάνει πεσμένο τον άνθρωπο και με τις ‘’σκανδαλώδεις διηγήσεις’’ της , του μιλάει στη γλώσσα του για να τον ανορθώσει σταδιακά.  Η συμβάσα πτώση έφερε τον άνθρωπο σε μία παρά φύση κατάσταση και από αυτή την κατάσταση η ΠΔ θέλει να τον φέρει στο κατά φύση, για να τον παραλάβει έπειτα από αυτήν την κατάσταση η ΚΔ και να τον φέρει στο υπέρ φύση. Έτσι στην αρχή ο Θεός επιτρέπει το γάμο και μεταξύ αδελφών γιατί δεν μπορούσε να γίνει και διαφορετικά. Στην συνέχεια απαγορεύει την αδελφομιξία, επιτρέπει όμως την πολυγαμία με ξένες προς την οικογένεια γυναίκες. Από την πολυγαμία όμως έπειτα μεταβαίνουμε στη μονογαμία και από αυτήν στην εγκράτεια στο γάμο. Και ύστερα, μεταβαίνουμε στην παρθενία, που αποκαλύπτεται κυρίως στην ΚΔ . Και η παρθενία είναι πράγματι μία υπέρ φύση κατάσταση.

Κανείς όμως δεν μπορούσε να εφαρμόσει όλες αυτές τις διατάξεις του Νόμου. Επομένως δεν μπορούσαν να δικαιωθούν οι άνθρωποι από τον Νόμο της ΠΔς, γιατί σε κάποια εντολή του θα γίνονταν οπωσδήποτε παραβάτες. Από κάπου αλλού, λοιπόν, έπρεπε να ζητήσουν την σωτηρία τους: Από τον Ι. Χριστό, που η ΠΔ προφήτευε ότι θα έρθει, αλλά και ήδη Τον παρουσίαζε στους δικαίους ανθρώπους της υπό τον άγγελο Κυρίου(Mal’ak Jahve).

O σκοπός του Νόμου της ΠΔς ήταν να κάνει τους ανθρώπους του να κατανοήσουν ότι με τις παραβάσεις των εντολών του είναι αμαρτωλοί και ένοχοι για τις παραβάσεις τους αυτές, μη δυνάμενοι να σωθούν από αυτόν τον Νόμο, ο καθένας να κραυγάσει: <<Κύριε Ιησού Χριστέ έλα να με σώσεις τον αμαρτωλό>>.

Οι πόλεμοι του Ισραήλ χαρακτηρίζονται ως <<πόλεμοι του Γιαχβέ>> και οι εχθροί του Ισραήλ ως <<εχθροί του Γιαχβέ>>, όχι ότι πραγματικά ο Θεός κάνει πολέμους και εχθρεύεται ανθρώπους, γιατί ο Θεός είναι αγάπη και δεν εχθρεύεται κανένα έθνος αλλά λέγονται οι εκφράσεις αυτές από την πλευρά του Ισραήλ από εθνική υπερηφάνεια. Ο Θεός θεωρείται από αυτόν να παρευρίσκεται αοράτως στις μάχες του, για αυτό και σε Αυτόν αποδιδόταν η νίκη.

–         Επειδή φαίνεται ως βιβλίο ιστορίας του εβραϊκού λαού.

Από εθνικιστικό κυρίως λόγο απορρίπτεται η ΠΔ.

Όμως με τη μετάφραση των εβδομήκοντα, η ΠΔ έγινε πλέον και κτήμα ημών των Ελλήνων και όλων των χριστιανών, καταρχάς διότι είναι ελληνική και δεύτερον γιατί έχει τόσα πολλά μηνύματα ηθικά, ως παραδείγματα και ως αντιπαραδείγματα, πολλά ιστορικά μηνύματα, τα γεγονότα της παρουσίας του Θεού σε συγκεκριμένες ιστορικές περιπτώσεις. Είναι λάθος να λέμε ότι ο Ισραήλ είναι ο περιούσιος λαός . Ο περιούσιος λαός είναι η Εκκλησία του Χριστού, της οποίας είμεθα μέλη( Σώμα Χριστού).

Μήπως η Παλαιά Διαθήκη είναι αντιγραφή των <<Ερμητικών κειμένων?>>

Οι Νεοεποχίτες, οι Ελλαδιστές και Ολυμπιστές θεωρούν ότι τα <<Ερμητικά κείμενα>> είναι 9000 χρόνια πΧ ενώ η Βίβλος μόνο 1500 χρόνια πΧ.

Τα Ερμητικά κείμενα αναφέρονται στον Ερμή τον Τρισμέγιστο, μία αιγυπτιακή θεότητα. Όμως οι Αιγύπτιοι μετρούσαν με ένα άλλο μέτρο μετρήσεως. Τα Ερμητικά κείμενα είναι γραμμένα τον δεύτερο αιώνα μΧ,  άρα μετά την ΚΔ.

Επομένως βλέπουμε ότι η απόρριψη της ΠΔς είναι μεγάλη και ασυγχώρητη αμαρτία γιατί είναι βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος.

Μαρία Αφροδίτη Τούμπα