Το βιβλίο των ψαλμών

Αναμφίβολα το βιβλίο των Ψαλμών είναι από τα πιο σημαντικότερα βιβλία της Αγίας Γραφής. Αποτελεί μια συλλογή 150 θρησκευτικών ποιημάτων. Η ονομασία τους "ψαλμοί" δηλώνει το χαρακτήρα αυτών των ποιημάτων, ποιήματα που τραγουδιόντουσαν ή συνοδεύονταν από κάποιο μουσικό όργανο. Στην εβραϊκή βίβλο η συλλογή φέρνει τον τίτλο "Αίνοι". Στην ελληνική γλώσσα εμφανίζεται και με τον τίτλο "Ψαλτήριο".
Οι Ψαλμοί ανήκουν στα Ποιητικά βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης, ενώ στην ιουδαϊκή βίβλο κατατάσσονται στα Αγιόγραφα. Η αρίθμηση των ψαλμών του ελληνικού κειμένου έχει διαφορετική αρίθμηση από αυτή του εβραϊκού. Η μετάφραση των Εβδομήκοντα (Ο') αρίθμησε τους ψαλμούς 9-10 και 114-114 ως 9 και 113 αντίστοιχα, ενώ τους ψαλμούς 116 και 147 ως 114-115 και 146-147 αντίστοιχα. Το σύνολο όμως των ψαλμών παραμένει ίδιο, 150 και στα δύο κείμενα, εβραϊκό και ελληνικό.

Χαρακτηριστικά στοιχεία των Ψαλμών
Το βιβλίο των Ψαλμών αποτελούσε το υμνολόγιο του λαού Ισραήλ. Οι ψαλμοί γράφτηκαν σε μια περίοδο από την εποχή του Μωυσή μέχρι την αιχμαλωσία του λαού από τη Βαβυλώνα. Ο Δαβίδ θέλοντας να δημιουργήσει μια συλλογή από ύμνους και προσευχές λατρείας, δοξολογίας και ευχαριστίας, τους συγκέντρωσε. Οι πρώτοι γράφτηκαν από το Δαβίδ, στη συνέχεια προστέθηκαν ψαλμοί και άλλων δημιουργών. Εκτός του Δαβίδ, στη διάταξη των ψαλμών έχουν συμβάλει και οι Ιωσαφάτ, Ιεζεκίας, Ιωσίας. Τέλος, ο Έσδρας μετά την επιστροφή από την εξορία, πιθανότατα συγκέντρωσε τη συλλογή, δίνοντας της τη σημερινή μορφή. Οι ψαλμοί αποδίδονται στους εξής συγγραφείς: Δαβίδ (73 ψαλμούς), Ασάφ (12), γιοι Κορέ (11), Σολομώντας (2 ψαλμούς, τους 72 και 127), Μωυσής (1, τον 90ο), Αιμάν (1), Εθάν (1, τον 89ο), οι υπόλοιποι 50 ψαλμοί είναι ανώνυμοι.
Σε αρκετούς από τους ψαλμούς έχει δοθεί και ένας τίτλος. Οι 116 έχουν τίτλο, ενώ οι υπόλοιποι 34 δεν έχουν.

Ξέρεις ότι...
Ο Ιησούς αγαπούσε τους ψαλμούς;
Στην επίγεια διακονία Του ανέφερε αποσπάσματα τους
Η συνοδεία με κάποιο μουσικό όργανο ήταν σχεδόν απαραίτητη, για το λόγο αυτό στα εισαγωγικά σχόλια τους αναφέρονται οδηγίες για τον τόνο, το ρυθμό και το ύφος της εκτέλεσης από τους μουσικούς. Δεκαπέντε ψαλμοί ονομάζονται "Ωδές των αναβαθμών" (120-134) επειδή τους τραγουδούσαν αναβαίνοντας τα σκαλιά του ναού, ή το δρόμο για το όρος Σιών. Ο Δαβίδ καθιέρωσε 4000 μουσικούς και τους τοποθέτησε στην υμνωδία του ναού (Α' Χρονικών 16:6, 23:5, κεφ.25).
Ο Μωυσής έψαλλε και δίδαξε το λαό του (Δευτερονόμιο κεφ. 32, Έξοδος κεφ. 15). Ο Ιησούς αγαπούσε τους ψαλμούς. Ο 31ος ψαλμός ήταν από τους αγαπημένους Του, τα τελευταία λόγια Του ήταν παρμένα από αυτόν. Στην επίγεια διακονία Του χρησιμοποίησε αποσπάσματα τους: Ματθαίος 27:46 (Ψαλμός 22:1), Λουκάς 23:46 (Ψαλμός 31:5). Ανέφερε δε, ότι πολλοί ψαλμοί γράφτηκαν γι Αυτόν (Λουκάς 24:44).
Κατηγορίες των Ψαλμών
Το βιβλίο των Ψαλμών διαιρέθηκε σε πέντε ενότητες: α) ψαλμοί 1-42, β) ψαλμοί 43-72, γ) ψαλμοί 73-84, δ) ψαλμοί 90-106 και ε) ψαλμοί 107-150. Καθεμιά ενότητα τελειώνει με μια δοξολογία.


Οι ψαλμοί ταξινομούνται και σε κατηγορίες ανάλογα με το περιεχόμενό τους. Οι κυριότερες θεματικές κατηγορίες είναι οι εξής:
Ψαλμοί εμπιστοσύνης (3, 4, 20, 55, 61, 91, 125)
Ψαλμοί ευχαριστίας (9, 18, 21, 28, 33, 34, 66, 76, 85, 116, 124, 135, 138)
Ψαλμοί δοξολογίας (30, 34, 40, 113, 117, 124, 145, 146-150)
Ψαλμοί μετάνοιας και ομολογίας (6, 25, 32, 38, 51, 102, 130, 143)
Ψαλμός ελέους (51)
Ψαλμός πόνου (69)
Ψαλμοί για προστασία (5, 7, 41, 64, 140, 141)
Θρήνος (79)
Μεσσιανικοί ψαλμοί (2, 8, 16, 22, 45, 69, 89, 110, 118, 132 / προφητικοί για τον Μεσσία)
Θεοκρατικοί ψαλμοί (95, 96, 97, 98, 99, 100 / αναφέρονται στην κυριαρχία του Θεού)
Ιστορικοί ψαλμοί (78, 81, 105, 106, 114)
Ψαλμοί των Αναβαθμών (120-134)
Πρωινή προσευχή (5)
Προσευχές (28, 34, 52, 54, 56, 57)
Μακαρισμοί (1, 84)
Στοχασμοί (36)
Πολεμικά θούρια (46, 68, 144)
Πολεμικό εμβατήριο (108)
Ψαλμοί κατάρας (35, 52, 58, 59, 69, 109, 137)
Ψαλμοί ακροστιχίδας-αλφαβητικοί (25, 34, 111, 112, 119, 145)
Ψαλμοί που αρχίζουν και τελειώνουν με το "αλληλούια" (146-150)

Η χρήση ψαλμών στην πνευματική ζωή
Οι ψαλμοί έπαιζαν σημαντικό ρόλο στη ζωή των εβραϊκού λαού. Ιδιαίτερα στην πνευματική ζωή, ήταν αναπόσπαστο κομμάτι. Υπήρχαν αρκετοί και σημαντικοί λόγοι γι αυτό: χρησίμευαν στη λατρεία του λαού του Θεού έδιναν ευχαριστία, δοξολογία και αίνο στο Θεό περιείχαν ζωντανές αλήθειες του Θεού και βοηθούσαν στο να έχουν σωστή θεολογία (κάτι παρόμοιο με την Αγία Γραφή σε μας)
μάθαιναν πως να προσεύχονται και να ευχαριστούν το Θεό έδιναν παρηγοριά και πνευματική ενίσχυση ο Θεός τους μιλούσε μέσα από τους ψαλμούς περιείχαν προφητείες για την έλευση του Μεσσία, κ.α.
Τρεις σημαντικές κατηγορίες που θα μπορούσαν να ταξινομηθούν οι ψαλμοί, σύμφωνα με τον πνευματικό ρόλο που επιτελούσαν είναι:
Ψαλμοί δοξολογίας του λαού (8, 19, 29, 33, 65, 98, 103, 104, 105, 111, 113, 114, 117, 135, 136, 145, 150)
Ψαλμοί ατομικής δοξολογίας (18, 30, 32, 34, 41, 66, 92, 116, 118)
Ψαλμοί δεήσεως και ατομικού θρήνου (3, 5-7, 13, 17, 22, 25-28, 31, 35, 38, 39, 42, 43, 51, 54-57, 59, 61, 63, 64, 69, 70, 71, 76, 88, 102, 109, 120, 130, 140, 141-143)

Η χρήση ψαλμών στην κοινωνική ζωή
Εκτός από τη λατρεία, οι ψαλμοί χρησιμοποιούνταν και σε αρκετές εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής. Συγκεκριμένοι ψαλμοί ψέλνονταν σε ειδικές εκδηλώσεις: στη γιορτή αφιερώσεως (30ος), στη γιορτή Φουρείμ (7ος), στη γιορτή της Πεντηκοστής (29ος), το Πάσχα (83ος και 135ος), στο μνημόσυνο καταστροφής του ναού (137ος), τις τελευταίες μέρες της γιορτής της Σκηνοπηγίας (29ος), στη στέψη βασιλιά (2ος), για να γιορταστεί κάποιο ειδικό γεγονός της ζωής του βασιλιά (132ος), στη διάρκεια καθημερινών θυσιών ολοκαυτώματος (24ος, 38ος, 81ος, 82ος, 92ος, 93ος, 94ος, κ.α.).

Στατιστικά
Η Καινή Διαθήκη χρησιμοποιεί 283 παραπομπές από την Παλαιά Διαθήκη. Οι 116 αναφορές είναι από τους Ψαλμούς
116 ψαλμοί από τους 150 έχουν τίτλο
100 ψαλμοί αποδίδονται σε συγγραφέα, οι υπόλοιποι πενήντα είναι ανώνυμοι
Ο μεγαλύτερος ψαλμός είναι ο 119ος (176 εδάφια) και ο μικρότερος ο 117ος (2 εδάφια)
Το βιβλίο των Ψαλμών είναι το μεγαλύτερο βιβλίο της Αγίας Γραφής (150 κεφάλαια, 2461 εδάφια)

jesuslovesyou.gr/Bible_club/Bible/Books/Psalm2.htm

Μην ταράζεσθε και μην ανησυχείτε διότι αυτός που γνωρίζει όσα υποφέρετε
και είναι σε θέση να τα εμποδίσει είναι φανερό ότι δεν τα εμποδίζει, επειδή προνοεί και ενδιαφέρεται για σας.